საჯარო წერილები
ძვირფასო მე,
გწერ წერილს ზამთრის ცივი ღამეებიდან.
თებერვალია, ჩვეულებრივი საღამო და მომავალზე ვფიქრობ, ასე იშვიათად ნამდვილად არ ვიქცევი, მითუმეტეს უძრაობის პრეიოდში.
ამ წერილს 21 აპრილს მივიღებ, წინ - ჩემს მომავალში. საკუთარი დაბადების დღე როგორ მოვილოცო? გილოცავ და მინდა იყო დადებითად ძლიერი, შეუპოვარი ადამიანი, მერე ყველაფერი კარგად იქნება...
იმედი მაქვს ამ წერილის დაწერიდან 2 თვეში სასიამოვნო ცვლილებები მექნება. 23 წელიწადს ისე არ შევხვდე რა... ბევრი ცვლილება უნდა მოიტანოს ჩემმა 23-ემ.
ცხოვრების ყველა ასპექტში მჭირდება ცვლილებები და ამას ჩემს გარდა ვერავინ განახორციელებს. საკუთარი მოტივაცია და ძალა თავად უნდა ვიყო, სხვანაირად არ გამოდის...
იმედია ჩემამდე სხვების ბევრად მრავალფეროვან მილოცვებს მივიღებ... თუნდაც ერთი იყოს და ყველასგან გამორჩეული. გულწრფელად, ეჭვი მეპარება ეს მოხდეს და შეიძლება ამ წერილის მოცემულმა ნაწილმა ხასიათი გამიფუჭოს მაგრამ მაინც დავწერ. უფრო სწორად უვკე დავწერე და აღარ წავშლი.
რატომ არ ვიცი, მაგრამ ჩემი დაბადების დღე სხვების დაბადების დღეებსაც მახსენებს და მოცემულ სიტუაციაში ამ სხვებიდან ერთი განსაკუთრებულად მაღელვებს. თავს თუ გამოვუტყდები რა მომიტანდა ყველაზე დიდ ბედნიერებას, იმ ერთის ნამუშევარში საკუთარი თავის დანახვა...
თუმცა ოცნებისთვის აღარ უნდა მეცალოს, პლატონს უნდა გავებუტო და სხვანაირი 23-ე უნდა დავიწყო.
ცხოვრების მთავარი შეხვედრა წინ არის.
ვილოცავ და მიყვარვარ.
კარგია რომ დავიბადე....
ჩვენ აღარ არსებობს,
ეს ის ზრაპარია რომელიც დასრულდა.
იყო და არა იყო რა,
აი რა დაგვრჩა.
ერთმანეთს აღარასდროს დავუბრუნდებით და როცა ეს დავიჯერე მაშინ გაგიშვი სამუდამოდ ჩემგან,თუმცა იცოდე ვერასდროს დაგივიწყებ,რათა შენ დამანახე დედამიწაზე ღმერთი,ადამიანის თითებზე ჩამოკიდებული პლანეტები და საყვარელი ადამიანის ღიმილის ყურების დროს სულში გაჩენილი ყვავილები.
მინდა უკანასკნელად გითხრა,რომ შენ იყავი ის ვინც მაპოვნინა ჩემი თავი და ასევე ის ვინც დამაკარგვინა.
შენ იყავი ის ვინც იმედებით ამავსო და მერე მიმატოვა.
ფრთები მომცა და არ გამოფრინდა.
შენ იყავი..
შენ იყავიიი.
ყ ვ ე ლ ა ფ ე რ ი
და ახლა როცა აღარაფერი ხარ,როცა მასწავლე შენ გარეშე ცხოვრება მხოლოდ იმას გეტყვი რომ შენ ისეთი არარაობა ხარ ჩემ გარეშე როგორიც მე შენ გარეშე.
ამის გასააზრებლად ბევრი დრო დაგჭირდება.
ისიც მინდა იცოდე რომ შევიცვალე.
და აღარ ვარ ის ვინც შენ გელოდება.
შენ არ მიგიტოვებივარ,მე მიგატოვე,რადგან მე შევიცვალე,გადავსხვაფერდი.
და
მაინც
გულს ძალიან მტკენს ის ფაქტი რომ შენი სიყვარული აღარ შემიძლია, ძვირფასო.
ვიცი რომ ზოგჯერ ფიქრობდიი რომ გიჟი ვიყავი და ჩემი მოწყენილობის ყველა მიზეზი ჩემივე თავიდან მოდიოდა. ფიქრობდიი რომ ეს ჩემი პრობლემა იყო. ფიქრობდიი რომ მოწყენილი ყოფნა ჩემი ბუნებრივი მდგომარეობა იყო. ძვირფასო, ბოდიში ამას რომ გეუბნები მაგრამ ჩემი მოწყენილობის მიზეზი შენ იყავი. მაპატიე მაგრამ უკვე არავის(აღარც შენ) მივცემ უფლებას რომ კიდევ ერთხელ მატკინოს გული. მე ბევრი ტკივილი გამოვიარე და ეს შენ კარგად უნდაა იცოდე მითხარი რომ არასდროს მატკენდი მაგრამ მატკინე.
უცნაურია, დღეს არ მაინტერესებს ფიქრობ თუ არა ჩემზე, ან უჩემოდ როგორ ხარ, ან რატომ დამტოვე?
და შენ? როგორ ხარ? ყველაფერი კარგად გაქვს? "უჩემობას" არ გეკითხები. ზოგადად, ვისაუბროთ. "მეგობრულად". ჰო სხვა თუ არაფერი, მეგობრობა ნამდვილად საუკეთესოდ გამოგვდიოდა.
მართალია, არ ვიცი ახლა სად ხარ, არც იმის ცოდნა მინდა დიდად, ვის გვერდით ხარ და შენს თავს ვის უყოფ. ამას ვერასდროს შევეგუები, ხომ ხვდები? არვიცი კითხულობ თუ არაა ახლაა ამას მაგრამ მინდა იცოდე რომ ეს ბოლო წერილია რომელსაც მოგწერ საკუთარ თავს დავპირდი რომ ამის შემდეგ შენზე აღარასდროს დავწერ.
🥑
ზუსტად 1 წელი გავიდაა, მე კი ისევ შენზე ვფიქრობ. რომ ვიხსენებ, თითქოს არაფერი შეცვლილა. მაგრამ როცა მინდა ისევ იმ გრძნობის გამეორება, ვეღარ ვახერხებ... როგორ მინდა სულ რამდენიმე წამით შემეძლოს ისევ იქ დაბრუნება, იმ საათებში,მაგრამ არა რათქმაუნდა. ვიცი,რომ წარსულით ცხოვრება უაზროა, ამაზე სხვებს ვასწავლი ჭკუას, მაგრამ მე ადამიანური სისუსტეები მძლევს და ვერაფერს ვახერხებ, რავქნა. მომენატრე, შენც და ის დროს, ის წამებიც, ის გულის აჩქარებაც. მაშინ თითქოს რაღაც ახალი დაიწყო, თითქოს სხვანაირი წარსდექი ჩენ წინაშე. მაშინ ხელახლა გაგიცანი, ოღონდ უფრო ნამდვილი და წრფელი. შეიძლება არც მაშინ იყავი ნამდვილი, უბრალოდ მე შენთან უფრო ახლოს მოსვლა შევძელი, მაგრამ არა ფიზიკურად.იმ დროს მივხვდი, რა ცოტა ყოფნის ადამიანს სიხარულისთვის. კარგია, კარგია თუ ასეთი პატარა რაღაც მას გულს უხარებს, რადგან ბუნებით უმადური ადამიანი წამიერად ფერს იცვლის და მიღებულს აფასებს. რა სისულელეა ალბათ სხვისი გადმოსახედით ჩემი ისტორია, მოგონებებს ჩაბღაუჭებული გოგონასი, რომელიც თარიღებს ასე ძლიერ იმახსოვრებს და უფრთხილდება. მერე რა? რადა რაღაც სხვას გრძნობ როცა წლების მერე მაინც გახსოვს ის დრო, ზუსტად რას აკეთებდი, რა გახარებდა. თუმცა ცუდი ისაა, რომ რაც არ უნდა ეცადო, ხელახლა ამ გრძნობას ვეღარ შეიგრძნობ, რადგან რაც იყო,იყო. გრძნობები შემოდგომის ქარმა გაფანტა... მაინც ბედნიერი ვარ. შარშან ამ დღეს ვიცინოდი, ვტიროდი სიყვარულისგან, სიხარულისგან და გულისტკივილისგან. დარდი, ცუდი ქრება და ბოლოს მაინც სიყვარული რჩება. აი რა სუსტია ბოროტება, თავიდან მოგშხამავს, გუნებას, ხალისს წაგართმევს და დაგაპატარავებს, მაგრამ დროთა მანძილზე ისიც გაილევა და გაქრება, აღარც კი გახსოვს რა იყო და როგორ. აი სიყვარული კი რჩება, სულ სულ შენთან და არსად მიდის. სიყვარული სულია. სულის მსგავსად მარადი. მადლობა, რომ ამაში დამარწმუნე. მიყვარხარ❤❤
მომავალო მე :) თუ ამას კითხულობ მაშინ პირველ რიგში დაბადების დღეს გილოცავ. იმედია ბედნიერი დღე გაგითენდა, ანდა სხვაგვარად რატომ უნდა იყოს. 2019 წლის 18 ივნისის მდგომარეობით ზუსტად ვიცი რომ შენი ბედნიერი მომავლისთვის ყველაფერს აკეთებ, ამიტომ შენი მცდელობები ფუჭად არ ჩაივლის, ვიცი.. ვადა დაახლოებით 2 წელი ავიღე, მინდა რომ დაგავიწყდეს ეს წერილი :) და გულწრფელი ემოციები დაგებადოს ამ წერილი მიღებისას. ალბათ შენი უსაყვარლესი შვილები ძალიან გაიზარდნენ, ბიჭი ბაღში დადის და ალბათ ძალიან ცელქია. გოგო - მსოფლიოში ყველაზე შეგნებული ბავშვია, სულ ეჩხუბები, სულ ტონუსში გყავს რომ არ მოდუნდეს. ვიცი, ძალიან მომთმენი ხარ, ვიცი რომ შენი ოჯახის კეთილდღეობისთვის თვალი ბევრ რამეზე დახუჭე, მაგრამ შეხედე, ასე იყო სწორი.. სულ ბედნიერი იქნები! აუცილებლად! შენ, შენი ქმარი და მინიმუმ 2 შვილი <3 თათა, როგორც არ უნდა იყოს, ამ წერილის წერის დროს 2 წუთით გვერდიდან გიყურებ, ხოდა შენ მართლა ძალიან კარგი ადამიანი ხარ! ჩემზე უკეთ არავინ გიცნობს, ჩემზე უკეთ არავინ იცის, რას, როგორ და რისთვის აკეთებ. შენ თვითონ დაუფასე შენს თავს შენი არსებობა, სხვა არაფერი გინდოდეს <3 გკოცნი მომავალში, ვეხუტები შენს შვილებს და ქმარს. შენდ დედიკოს, მამიკო, შენს უმაგრეს დას და მის ოჯახს <3 სულ ბედნიერები იქნებით, მე ამის მჯერა!
